چه دنیای کثیفی   این دنیای ما

بی نهایت زشت است  این دنیای ما

دل خود را باز دار ای فرشته آفرینش

به راستی که دنیای کثیفی است این دنیای ما

می بینی آقا جان

هر که دل دارد به فردا می دهد سو

شاید آنجا شود فرجی بر سوی نا سو

یکی بی دل که خود را می سپارد

به امواج تا تلاطم ها شود او را فراسو

من که هر چه داشتم به پایت ریختم

سوختم در دل ساختم با دل ماندم به ظاهر

نگا هی هم بینداز بر ما

من که هر چه داشتم نوشتی به پای ماندنم

آفتاب شدی چشم از تو بر نداشتم

نگا هی هم اگر می شود بینداز بر ما

به خدا آقا جان ما را هم دلی داده اند از جنس تو

ما گلیم محبت تو را داریم در خاک سنگ

تو که فرشته ای از جنس خدائی نظری کن بر ما

8/9/1385

 احمد ملائی